سهراب

ن و القلم
دقیقا نمی دونم کی بود، اما کمتر از یک سال پیش بود که توی وبگذر اون بلاگم یه آی پی از فرانسه – پاریس می افتاد که از جای خاصی لینک نمی شد. چند هفته پیش، درست روزی که آپ کرده بودم برام کامنت گذاشت که بعد از هشت ماه بی خبری اومدم دیدم آپ کردی و ... متنش یه جوری بود که انگار ما هم رو می شناختیم. رفتم آدرسش. یه سری نوشته ها بود که گویا برای یه محبوبه که ازش جدا شدی و دوریش سخته نوشته یا کسی که بهش نرسیدی یا همچین چیزی! و نوشته های دیگه! گذاشتم بعد از امتحانات جوابش رو بدم که درگیر روابط اینترنتی که قبلا همه وقتم رو می گرفت نشم! امتحانات که تموم شد دوباره رفتم بلاگش. پست جدیدی از آخرین باری که رفته بودم اونجا اضافه نشده بود. کامنت گذاشتم اما گویا فعلا دوباره سر نزده و ندیده. الان بار دیگه آخرین نوشته هاش رو مرور کردم اون هم از اون آدمها ها ست که رفتارش مطابق نیست با آنچه می دونه باید باشه. فکر می کنم واسه همین هم جذب اون بلاگم شد. چون اونجا هم عمده حرف همینه!
پریشب و شب قبل تر نمی تونستم بخوابم. یعنی اصلا نمی تونستم تنم رو تحمل کنم فکر کردم شاید چون اون مخدر شبانه همیشه رو مصرف نکردم اینجوری شدم ولی هر چه که بود بعد از کلی گریه خوابم برد. دیروز رفتیم دریا. اونجا دو تا زوج رویایی دیدم علیرغم اینکه مایل نیستم جام رو باهاشون عوض کنم باز هم هوس و حسادتم شعله زد.
چند روز پیش همینجا دنبال خاطرات شعبان پارسال می گشتم. هیچ دلم نمی خواست بعد از حدود یکسال اینجا باشم دلم نمی خواست ذره ای دور شده باشم. فکر می کردم نزدیک تر می شم. دیشب کلی به حال خودم گریه کردم. برای پلیدی و بی رحمی و بی عقلی و ... . شب خواب دیدم که امتحان دارم و دیر رسیدم و عجیب که جمع کثیری هم دیر رسیده بودند اما اون ها که من می شناختم همه سر جلسه بودند و ما بیرون و لیست شماره صندلی ها هم عجیب و غریب بود و ازش سر در نمی آوردیم. صبح ساعت هشت و نیم بیدار شدم صورت و دهانم رو شستم و دوباره دراز کشیدم. این افکار به سرم اومدم که آیا اسلام یک دین حقیقی است. مسائل علمی ای که با قرآن جور در نمی آمد در نظرم اومد. هفت آسمان و اینکه شهاب ها شیاطین رو دنبال می کنند! راجع به اینکه آیا واقعا شیطان انسان را وسوسه می کند یا افکاری که اسم وسوسه و الهام رو رویش می گذاریم توجیه علمی دارد؟ من فکر می کنم همه چیز عالم، علت علمی دارد. یعنی ذات دنیا اینگونه است. یعنی دنیا این طور خلق شده که علی و منطقی است.
باید حتما تحقیق کنم.
بند های بالا رو قبل از ظهر نوشتم و وقت نشد بذارم توی بلاگ الان که ساعت دوازده و نه دقیقه است تقریبا تازه از یه سفره نیم روزی برگشتیم و ... امروز پل خشتی لنگرود رو دیدم. فردا انشاالله عکساش رو می ریزم توی کامپیوتر.

امانت

ن والقلم  

زندگی امانت خداست.  این چیزیه که امروز بهم گفت.  

این روزها می خوام سه چیز رو دنبال کنم. اینکه آرزوم اینه که بدونم چرا هستم و به امید روزی که با خبر بشم زندگی می کنم. و اینکه پاک باشم چون پاکی، آرامش پایداری بهم میده و خدا پاکی رو دوست داره و فکر می کنم اینطوری دوست من خواهد بود. و اینکه علم رو پی بگیرم یعنی درک نظام آفرینش رو. چون این راهیه برای افزایش قدرت فکر و دریافت عقلانی. آره این رو زها می خواهم اینها رو پی بگیرم اما ... اما شیطان رو دشمن نمی گیرم. به همین خاطر به راهی که باید نمی رم و می افتم و داغون تر می شم.  

راهی که می خوام پی بگیرم راهیه که توش به خیر و شر آزمایش می شم.  

خدا بابابزرگ از این آزمایشی که توش هست سربلند بیرن بیاد.  

خدا ستم کردن و نادانی رو از ما رفع کن.

دلم برای خودم می سوزه

ن والقلم

دیروز امتحان م و د ا داشتیم.روز قبلش بچه ها گفته بودند نمیاند به جز ا.. که گفت اگه یکی بیاد اون هم می یاد. این درس و محاسبات رو  کامل پاکنویس کردم. چون میان ترم محاسبات رو خوب دادم فکر کردم این رو هم.

بابا بزرگ وقتی مشهد بودند نوعی سکته کرد و بابا رفت دنبالشون و روز امتحان مجبور شدم خودم برم. وقتی رسیدم ورقه ها پخش شده بود.

سوال ها رو بی دقت خوندم و قسمت دوم بعضی هاشون رو ندیدم که جواب بدم. الان هم که هوا گرم شده و کف دستم بد عرق می کرد. کند نویس هم که هستم. وقت کم آوردم. از پس طراحی ها بر نیومدم و در کل بد دادم.

به استاد ن گفتم وقت کم بود و امتحان سخت بود و توی راه با ا.. به ن.. بد و بیراه می گفتم.

وقتی از خونه بابا بزرگ برگشتیم خواستم برم وبلاگ ن.. ببینم نمرها رو زده که کامپیوتر روشن نشد. بازش کردم. رمش رو دوباره جا زدم روشن شد. نمره ها رو زده بود. همون نمره ای که حدس می زدم. دو نفر نمره کامل شده بودند. ا.. نمرش بالا شده بود. حرفام رو پس گرفتم. چون اون شرایط برای همه بود اما من بد امتحان دادم. خدا شکرت. احتمالا اگه خوب می دادم هرگز این حس که این رو تو برام فرستادی نبود و حکایتم همون حکایت آدم هایی که بهشون نعمت می دی و اون رو مال خودشون می دون و بهش مشغول می شن و ناسپاس اند بود. راستی هنوز به این جای قرآن که " محمد وقتی تیر انداختی، تون ننداختی بلکه خدا انداخت" نرسیدم.

دلم برای خودم می سوزه.

خیلی گریه کردم.  

دلم برای خودم میسوزه! من نمی خوام کسی بشم. من می خوام پاک باشم که نمیشه. من می خوام حق باشه که نمیشه.

دلم برای خودم میسوزه.

وجود لایق

 ن والقلم 

همه سرمایه تو "یک لحظه" است و تو هرلحظه ای رو که دریابی سرمایه دارتری. آخر دنیا جائیه که آخرین لحظه رو به تو می دن و بعد از اون همه چیز عوض میشه!!!!!!!!!!!!!!!!

نه! نادانی نیست که دلیل بد بودنه! لااقل من به لحظه تلخی رسیدم که مرز حق و باطل رو می بینم و انگار که نمی بینم! شاید به عادت سالها گناه کاری و پلیدیه اما وقتی بهت فرصت می ده یعنی تو توان ایستادن داری.  حالا که ایمان آوردم، حالا که بهم ایمان داده، از اینکه عاشقش نیستم احساس حقارت می کنم. اون هرچی که ازش بخوای بهت می ده ولی من چه طور می تونم ازش عشق بخوام وقتی وجودم لایق عشق نیست. من تاب مسئولیتی که ایمان برام آوره رو نیاوردم چه طوراز پس مسئولیت عاشقی برمی آم.

باید وجودم رو لایق کنم! باید از هر ناخالصی پلید عاری بشم!

خدا! اگه در راه مستقیم هستم، در این راه نگه م دار! و اگه روم به طرف تونیست، اگه دست به کاری غیر تو دراز می کنم، اگه فکرم به غیر تو مشغوله اگه گام هام به سمت تو در حرکت نیستنند، برم گردون! که تو حقی! و من نمی خوام مشرک باشم!    

گریه های شبانه

ن والقلم

مدتیه شب که میشه غصه رو دلم سنگینی می کنه و همینطور اشک می ریزم بدون اینکه دلیل واضحی داشته باشه! الان هم که دارم می نویسم همینطور اشک می ریزم.  چند دقیقه قبل توی مجله آیه ای از سوره حج رو می خوندم که " آنهایی که به زبان خدا را عبادت می کنند، وقتی نعمتی بهشون می رسه آروم می گیرندد و وقتی عکس این میشه روی می گردانند" مثل آدمهایی هستم که نمی خوام باشم، بعضی گناه می کنند و به اون گناه اعتقاد دارنداما من!..........  می ترسم الان کسی بیاد توی اتاق و قیافه اشکالودم رو ببینه اما نمی تونم جلو گریه هام رو بگیرم. .... فکر می کنم قصه دل من هم به خاطر نعمت هایی هست می خوام داشته باشم اما بهم نمیده! تا ثابتم بشه که بندگیش رو نمیکنم. این روزها دعوت به اخلاصم می کنه! اسارت در دام شیطان رو آشکارا یادم می ده! اما من .. خداااا چه تجربه دردناکیه نالایق بودن!

باز چله گرفتم. امروز نهمین روز بود.

صورتم داغونه! همینطور دارم پیرتر می شم! امروز ریمل زیادی زده بودم و گمونم به خاطر همین چشام داره می سوزه! کلا از درسام عقبم!

حرفای پراکنده ای نوشتم! شاید اگه بعدها مرورش کنم خودم هم ازش سر در نیارم!

تقوا

ن والقلم

"دو سه ساعت دیگه سومین روز سال 89 تموم میشه، امروز هم برای نماز صبح بیدار نشدم. یعنی بیدار شدم و هی معطل کردم تا هوا روشن شد و همینطور گذشت تا بالاخره باز خیالاتی که اولش از احساسات پاک همسران شروع میشه و بعد همون عادت لعنتی! دقیقا همان حکایت قدم به قدم از پی شیطان رفتن! همان حکایت قرب زدگی! همان حکایت اسارت در دام شیطان! همه همان حکایت ها که خدا به زبان های مختلف برام گفته!"

پاراگراف بالا رو دیروز داشتم می نوشتم که برامون مهمون اومد.

امشب هم شبیه شب قبل شد!! دیروز وقتی برای اولین بار توی امسال اون عادت لعنتی رو انجام دادم، خدا سوره توبه را برام خوند. سر نماز استغفر الله و ربی و اتوب الیه گفتم ولی باز .. . شاید هیچ وقت توی زندگیم به اندازه این روزها گناه کار نبودم چون هیچ وقت به اندازه این روزها آگاه نبودم. من این روزها ... شرم آورم است که باید بگم این روزها  آگاهانه گناه می کنم حتی وقتی شروع می کنم خدا بهم گوشزد میکنه که این راه شیطانه.. وقتی سراغ  بعضی عکس ها می رم، وقتی بعضی افکار رو شروع می کنم، وقتی خشم می گیرم، وقتی چیزی رو می بینم و می تونم نگم ولی می گم، وقتی ... قبلش هشدار دریافت می کنم ولی مرتکب می شم!! مثال گروهی توی قرآن شدم که هیچ نمی خوام باشم! من باید پرهیزکار باشم. من باید پرهیزکار باشم. من باید پرهیزکار باشم. 

به قولی انگار ما یه چیز هستم و کارهایی که می کنیم وحرفایی که می زنیم یه چیز دیگه.

ص

 ن والقلم 

الان ساعت حدود شش و نیمه، و چند ساعت دیگه سال 88 تموم می شه. نباید امسال رو فراموش کنم. نباید. نباید. خدااااا نذار فراموش کنم. سال 88 با پایان سوره ی 88 آیه ای "ص" تموم شد و از فردا صبح سوره "صافات" رو شروع می کنم.  "قسم به صف بستگان. و به بازدارندگان که به شدت باز می دارند. و به تلاوت کنندگان ذکر. 

کمی دیگه اذان مغربه .. می رم تا یک بار دیگه در سال 88 سوره "ص" رو بخونم. شاید بعد اومدم و باز نوشتم.